Materialije

předłoga „Licbowu drogu zeznaś“

krepowy bant

Pśigótowanje

Licbowe wobraze kšuśe k zemi pśicyniś, tak až źiśi se njewobsunu (nicht ausrutschen).

Pśewjeźenje

Toś to graśe móžośo pśewjasć, gaž su wšykne źiśi licbowu drogu zeznali a wěsće wót 1 do 10 doprědka a slědk lice. Pśi toś tom zwucowanju pomjenjuju źiśi tu licbu, na kótarejž stojecy wóstanu. Nadawk njejo lažki, dokulaž źiśi se pśetergnu w swójom liceńskem rytmusu (werden im Zählrhythmus unterbrochen). Togodla se dejało toś to zwucowanje tak cesto ako móžno wóspjetowaś, daniž njamógu wšykne źiśi licby nalicyś, bźez togo až stawnje zasej pśi licbje jaden licyś chapjaju. Licyś wót někakeježkuli licby sem (das Zählen von einer beliebigen Zahl aus) jo wažna zamóžnosć, kótaruž móžośo z toś tym graśim wjelgin derje zwucowaś.

Źiśi se zestupuju pódla licboweje drogi. Jadno góle se wuzwólijo a smějo ako prědne pó licbowej droze hyś. Wóno licy śicho sobu a na kuždej licbje pitśku póskocyjo, pjerwjej až na pśiducu licbu stupijo. Teke druge źiśi sobu lice a na swójom městnje sobu skokaju. Gaž wótkubłaŕka zawołajo: „Stop!“, wóstanjo góle na licbowej droze stojecy a pomjenjujo licbu, na kótarejž rowno stoj. Jolic góle licbu njewě, da wóno wótkubłaŕce znamjo a wóna jomu śicho licbu do wucha pśišepoco (zuflüstern). Góle licbu pón hyšći raz głosnje pomjenjujo. Pótom ženjo licbowu drogu dalej až do kóńca a wšykne druge źiśi głosnje sobu lice. Něnto jo pśiduce góle na rěźe.