wótběg dnja
Serbske šulske towaristwo z.t.
Kšušcyna
download na kóńcu teksta
Materialije
pśedłoga k wuśišćanju
prozne listowe wobalki
Pśigótowanje
Wuśišćajśo za kužde góle kopěrowańsku pśedłogu. Jolic cośo wobraze znowa wužywaś, móžośo je laminěrowaś abo na twardu papu nalipnuś. Až njeby źiśi wobraze na kóńcu mjazy sobu zaměnili, daś kužde góle swóje kórtki do listoweje wobalki zatkajo.
Pśewjeźenje
Slědujuce wulicowańko spěchujo koncentraciju ako teke rěcnu zamóžnosć zwuraznjenja. Źiśi wopytuju wopśimjeśe rozměś a wobrazowe wulicowańko z kórtkami w pšawem casowem rěźe na blido zescynjaś.
Nejpjerwjej wšykne źiśi swoju pśedłogu do jadnotliwych wobrazowych kórtkow rozstśigaju, abo wóni dostanu listowu wobalku, w kótarejž su južo spśigótowane wobrazki. Pótom pśedcytajśo: „Wulicujom wam něnto wulicowańko a wy derje słuchajśo a glědajśo!“
Pó pśedcytanju se zgromadnje woglědujśo wobrazowe kórtki. Pšašajśo se źiśi: „Z kótarym wobrazom se zachopina wulicowańko?“ Gaž su źiśi wobraz namakali, scyniju jen pitśku zboka drugich, tak až mógu pózdźej wšykne dalšne wobraze pśipołožyś. Pózbuźśo źiśi jadnanje na wobrazu ze swójskimi słowami zasej pódaś. Pótom se dalaj pšašajśo: „Kak źo wulicowańko dalej?“ Źiśi pytaju za pśiducym wobrazom. Tak se to wóspjetujo, daniž njelažy pśed kuždym góleśim cełe wobrazowe wulicowańko w pšawem rjeźe.
Kšušcyna
W sadowem gumnje stoj mała kšušcyna, na kótarejž wisy šesć kšuškow. Leńka a Karlo stojtej pśed płotom a glědatej na kšušcynu. Leńka groni: „Kšuški jo buŕ zawěśće zabył žněś. Pójź, wótergamej je, pótom dostanjo kuždy z nas tśi.“ Źiśi glědatej nalěwo a napšawo, lěc jo buŕ něźi wiźeś, skócytej pśez niski płot a ženjotej malsnje ku kšušcynje.
Nejpjerwjej skokatej tak wusoko górjej, ako móžotej, aby kšuški wóttergnułej. Dokulaž pak wise płody kradu wusoko na bomje, je njedosegujotej. Něnto wopytatej bom tśěsć, ale nic se njestanjo. Kšuški wise pśecej hyšći na gałuzach. Toś wopytatej na bom zalězć, ale teke to se jima njeraźi.
Naraz pśiźo buŕ wokoło rožka a ma dłujki kij w ruce. Leńka a Karlo se wulěkajotej a cotej wuběgnuś. Ale buŕ woła: „Halo góleśi! Cakajtej a nježeńtej pśec!“ Wónej wóstanjotej stojecy a buŕ pśiźo bližej: „Pomagam wama.“ Wón bijo z kijom do gałuzow a wšykne kšuški padnu z boma. „Dajtej se słoźeś“, groni buŕ. Góleśi wuzběratej kšuški a se wuźěkujotej burojo. Wjasele ženjotej domoj.
sad a zelenina
wšykne materialije na jadno póglědnjenje
pógibowanje
śěło - strowosć - zežywjenje
rěc a komunikacija
kreatiwnosć - baslenje a twórjenje
koncentracija a spomnjeśe (logisches Denken)
matematiske pśedchadne znajobnosći
pśirodowěda (Naturwissenschaft)
pógibowanje
śěło - strowosć - zežywjenje
rěc a komunikacija
kreatiwnosć - baslenje a twórjenje
koncentracija a spomnjeśe (logisches Denken)
matematiske pśedchadne znajobnosći
pśirodowěda (Naturwissenschaft)
Kšušcyna
download na kóńcu teksta
Materialije
pśedłoga k wuśišćanju
prozne listowe wobalki
Pśigótowanje
Wuśišćajśo za kužde góle kopěrowańsku pśedłogu. Jolic cośo wobraze znowa wužywaś, móžośo je laminěrowaś abo na twardu papu nalipnuś. Až njeby źiśi wobraze na kóńcu mjazy sobu zaměnili, daś kužde góle swóje kórtki do listoweje wobalki zatkajo.
Pśewjeźenje
Slědujuce wulicowańko spěchujo koncentraciju ako teke rěcnu zamóžnosć zwuraznjenja. Źiśi wopytuju wopśimjeśe rozměś a wobrazowe wulicowańko z kórtkami w pšawem casowem rěźe na blido zescynjaś.
Nejpjerwjej wšykne źiśi swoju pśedłogu do jadnotliwych wobrazowych kórtkow rozstśigaju, abo wóni dostanu listowu wobalku, w kótarejž su južo spśigótowane wobrazki. Pótom pśedcytajśo: „Wulicujom wam něnto wulicowańko a wy derje słuchajśo a glědajśo!“
Pó pśedcytanju se zgromadnje woglědujśo wobrazowe kórtki. Pšašajśo se źiśi: „Z kótarym wobrazom se zachopina wulicowańko?“ Gaž su źiśi wobraz namakali, scyniju jen pitśku zboka drugich, tak až mógu pózdźej wšykne dalšne wobraze pśipołožyś. Pózbuźśo źiśi jadnanje na wobrazu ze swójskimi słowami zasej pódaś. Pótom se dalaj pšašajśo: „Kak źo wulicowańko dalej?“ Źiśi pytaju za pśiducym wobrazom. Tak se to wóspjetujo, daniž njelažy pśed kuždym góleśim cełe wobrazowe wulicowańko w pšawem rjeźe.
Kšušcyna
W sadowem gumnje stoj mała kšušcyna, na kótarejž wisy šesć kšuškow. Leńka a Karlo stojtej pśed płotom a glědatej na kšušcynu. Leńka groni: „Kšuški jo buŕ zawěśće zabył žněś. Pójź, wótergamej je, pótom dostanjo kuždy z nas tśi.“ Źiśi glědatej nalěwo a napšawo, lěc jo buŕ něźi wiźeś, skócytej pśez niski płot a ženjotej malsnje ku kšušcynje.
Nejpjerwjej skokatej tak wusoko górjej, ako móžotej, aby kšuški wóttergnułej. Dokulaž pak wise płody kradu wusoko na bomje, je njedosegujotej. Něnto wopytatej bom tśěsć, ale nic se njestanjo. Kšuški wise pśecej hyšći na gałuzach. Toś wopytatej na bom zalězć, ale teke to se jima njeraźi.
Naraz pśiźo buŕ wokoło rožka a ma dłujki kij w ruce. Leńka a Karlo se wulěkajotej a cotej wuběgnuś. Ale buŕ woła: „Halo góleśi! Cakajtej a nježeńtej pśec!“ Wónej wóstanjotej stojecy a buŕ pśiźo bližej: „Pomagam wama.“ Wón bijo z kijom do gałuzow a wšykne kšuški padnu z boma. „Dajtej se słoźeś“, groni buŕ. Góleśi wuzběratej kšuški a se wuźěkujotej burojo. Wjasele ženjotej domoj.
sad a zelenina
Kšušcyna
download na kóńcu teksta
Materialije
pśedłoga k wuśišćanju
prozne listowe wobalki
Pśigótowanje
Wuśišćajśo za kužde góle kopěrowańsku pśedłogu. Jolic cośo wobraze znowa wužywaś, móžośo je laminěrowaś abo na twardu papu nalipnuś. Až njeby źiśi wobraze na kóńcu mjazy sobu zaměnili, daś kužde góle swóje kórtki do listoweje wobalki zatkajo.
Pśewjeźenje
Slědujuce wulicowańko spěchujo koncentraciju ako teke rěcnu zamóžnosć zwuraznjenja. Źiśi wopytuju wopśimjeśe rozměś a wobrazowe wulicowańko z kórtkami w pšawem casowem rěźe na blido zescynjaś.
Nejpjerwjej wšykne źiśi swoju pśedłogu do jadnotliwych wobrazowych kórtkow rozstśigaju, abo wóni dostanu listowu wobalku, w kótarejž su južo spśigótowane wobrazki. Pótom pśedcytajśo: „Wulicujom wam něnto wulicowańko a wy derje słuchajśo a glědajśo!“
Pó pśedcytanju se zgromadnje woglědujśo wobrazowe kórtki. Pšašajśo se źiśi: „Z kótarym wobrazom se zachopina wulicowańko?“ Gaž su źiśi wobraz namakali, scyniju jen pitśku zboka drugich, tak až mógu pózdźej wšykne dalšne wobraze pśipołožyś. Pózbuźśo źiśi jadnanje na wobrazu ze swójskimi słowami zasej pódaś. Pótom se dalaj pšašajśo: „Kak źo wulicowańko dalej?“ Źiśi pytaju za pśiducym wobrazom. Tak se to wóspjetujo, daniž njelažy pśed kuždym góleśim cełe wobrazowe wulicowańko w pšawem rjeźe.
Kšušcyna
W sadowem gumnje stoj mała kšušcyna, na kótarejž wisy šesć kšuškow. Leńka a Karlo stojtej pśed płotom a glědatej na kšušcynu. Leńka groni: „Kšuški jo buŕ zawěśće zabył žněś. Pójź, wótergamej je, pótom dostanjo kuždy z nas tśi.“ Źiśi glědatej nalěwo a napšawo, lěc jo buŕ něźi wiźeś, skócytej pśez niski płot a ženjotej malsnje ku kšušcynje.
Nejpjerwjej skokatej tak wusoko górjej, ako móžotej, aby kšuški wóttergnułej. Dokulaž pak wise płody kradu wusoko na bomje, je njedosegujotej. Něnto wopytatej bom tśěsć, ale nic se njestanjo. Kšuški wise pśecej hyšći na gałuzach. Toś wopytatej na bom zalězć, ale teke to se jima njeraźi.
Naraz pśiźo buŕ wokoło rožka a ma dłujki kij w ruce. Leńka a Karlo se wulěkajotej a cotej wuběgnuś. Ale buŕ woła: „Halo góleśi! Cakajtej a nježeńtej pśec!“ Wónej wóstanjotej stojecy a buŕ pśiźo bližej: „Pomagam wama.“ Wón bijo z kijom do gałuzow a wšykne kšuški padnu z boma. „Dajtej se słoźeś“, groni buŕ. Góleśi wuzběratej kšuški a se wuźěkujotej burojo. Wjasele ženjotej domoj.
sad a zelenina