Materialije

wobrazowe kórtki z barwami abo barwojta kšuta papjera (Tonpapier)

Pśigótowanje

Wobrazowe kórtki dwójcy abo wěcej razow wuśišćaś. Kórtki laminěrowaś abo na kšuśejšu papjeru nalipaś. Do zwjerchneju rožkowu źěrce zašćipnuś a pśez njeju nitku śěgnuś, až móžo se kórta wokoło šyje powjesnuś.

Pśewjeźenje

Źiśi sejźe w stołowem krejzu. Wšykne grajarje wopytaju, se pśi toś tom graśu na jaden lichotny stoł sednuś. Tek wótkubłaŕka sobu grajo. Wóna njama žeden stoł. Toś pśecej jadno městno k sejźenju felujo. Pórucyjo se ze źiśimi do togo wše pšawidła dogroniś, ako na pśikład: Z wjelikego wótstawka njesmějoš se na lichotny stoł sednuś.

Něnto dostanje kužde góle jadnu kórtku, kótaruž sebje z barwojtem bokom doprědka wokoło šyje powjesnjo. Kužda barwa se nanejmjenjej dwójcy jawi. Jadna barwa móžo se tek wěcej razow jawić. Pótom jo cełkownje mjenjej barwow za graśe trjebnych. Tek wótkubłaŕka sebje jadnu kórtku wokoło šyje powjesnjo.

Do zachopjeńka graśa pomjenjuju źiśi hyšći raz barwy abo wótkubłaŕka kuždemu góleśeju swóju barwu do wucha šepnjo. Pó tom stupijo se wóna dosrjejź krejza a zawołajo: zelene. Źiśi, kenž toś tu barwu maju, wuměnjaju malsnje mjazy sobu swóje městna. Tek wótkubłarka wopytajo se na jaden stoł sednuś. Grajaŕ, kótaryž na kóńcu žeden stołc njama, stupijo se něnto dosrjejźa a graśe se znowa zachopina. Nejzajmnjejše bywa graśe, gaž se woła: pisane. Pótom wše źiśi swójo městno wuměnjaju.